Die komen vanzelf. Vreemd genoeg altijd in de nacht. Tenminste, van mijn collega’s die overdag werken heb ik nooit gehoord dat ze spokenjagers op bezoek hebben gehad. Laatst had ik er weer twee; ze komen nooit alleen. Niet dat ze bang zijn hoor, neen ze zijn onvervaard. En ze doen aan pure wetenschap. Vaak hebben ze gammele elektronica bij zich, meestal – zo te zien – zelf vervaardigd.
“Mijnheer, we zijn met een onderzoekje bezig, vindt u het erg wanneer we even rondkijken en wat metingen verrichten?”
Vaak vraag ik of ze wat willen gebruiken. Maar ze kunnen niet wachten om aan de slag te gaan. Daarna nemen ze meestal een kopje koffie, maar onderwijl gaan ze gewoon door met hun onderzoek.
Vraagt de ene bezwerend: “Mijnheer, heeft u wel eens wat vreemds gemerkt?”
Je weet waar ze op aansturen en natuurlijk maak je vreemde dingen mee, maar toch niet wat zij bedoelen. Ik haal lichtjes mijn schouders op en pruim mijn lippen.
De ander vervolgt: “Vreemde geluiden, zoals geklop, of onverklaarbaar getik.”
De ene: “Of plotseling een vreemde geur, een soort knoflooklucht bijvoorbeeld.”
“Tja. Dat kan ik niet ontkennen, het is hier immers een hotel”, antwoord ik.
De ander op fluistertoon: “Ja ja, maar toch. We horen vreemde verhalen over deze plek.” Hij wendt zich tot zijn collega: “Bas, hier moet je een aantekening van maken, mijnheer hoort vreemde geluiden en ruikt vreemde geuren. Vreemd.”
“Mijnheer, we zijn met een onderzoekje bezig, vindt u het erg wanneer we even rondkijken en wat metingen verrichten?”
Vaak vraag ik of ze wat willen gebruiken. Maar ze kunnen niet wachten om aan de slag te gaan. Daarna nemen ze meestal een kopje koffie, maar onderwijl gaan ze gewoon door met hun onderzoek.
Vraagt de ene bezwerend: “Mijnheer, heeft u wel eens wat vreemds gemerkt?”
Je weet waar ze op aansturen en natuurlijk maak je vreemde dingen mee, maar toch niet wat zij bedoelen. Ik haal lichtjes mijn schouders op en pruim mijn lippen.
De ander vervolgt: “Vreemde geluiden, zoals geklop, of onverklaarbaar getik.”
De ene: “Of plotseling een vreemde geur, een soort knoflooklucht bijvoorbeeld.”
“Tja. Dat kan ik niet ontkennen, het is hier immers een hotel”, antwoord ik.
De ander op fluistertoon: “Ja ja, maar toch. We horen vreemde verhalen over deze plek.” Hij wendt zich tot zijn collega: “Bas, hier moet je een aantekening van maken, mijnheer hoort vreemde geluiden en ruikt vreemde geuren. Vreemd.”
“Heeft u nog vreemde dingen gemeten?”, vraag ik enigszins cynisch.
“Neen, weinig vreemds”, zegt Bas teleurgesteld.
De ander: “Wanneer u het niet erg vindt, dan komen we nog eens terug, wie weet?”
Bas betaalt: “Bedankt voor de koffie. Enne, wees maar niet bang, als er wat vreemds aanwezig is, dan is het goedaardig, anders zit u hier niet zo rustig.”
“Neen, weinig vreemds”, zegt Bas teleurgesteld.
De ander: “Wanneer u het niet erg vindt, dan komen we nog eens terug, wie weet?”
Bas betaalt: “Bedankt voor de koffie. Enne, wees maar niet bang, als er wat vreemds aanwezig is, dan is het goedaardig, anders zit u hier niet zo rustig.”
Ze rapen hun spullen bijeen en verdwijnen al discussiërend in de nacht.
Dit blog gaat over gebeurtenissen in een hotel, waarin 's nachts vreemde mensen figureren die overdag heel gewoon lijken. Soms gaan de verhalen uit de nacht gepaard aan de waan van de dag. - Le Mepris -